Çevre ve Kent Hukuku Komisyonu Bülteni Sayı 4

43 TBB Çevre ve Kent Hukuku Komisyonu BÜLTEN NİSAN 2021 Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Müzakereleri ve Türkiye’nin Durumu Örneği Doç. Dr. İzzet ARI 1 Küresel ölçekte bir sorun olan iklim değişikliğiyle mücadele edebilmek için küresel ölçekte bir anlaş- maya ihtiyaç duyulmuştur. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (BMİDÇ) bu kap- samda hazırlanmış bir çerçeve sözleşme özelliği taşımaktadır. BMİDÇS altında ana politikalar, ilkeler, ülke sorumlulukların genel çerçevesi yer almış, uygulamaya yönelik detaylar, sayısal hesaplamalar ve dinamik taahhütler BMİDÇS altında yer almamıştır. Uygulamaya yönelik olarak BMİDÇS Sekretaryası altında 1997 yılında hazırlanan Kyoto Protokolü (UNFCCC, 1998) ve 2015 yılında kabul edilen Paris Anlaşması (UNFCCC, 2015a) ile iklim değişikliğiyle mücadele daha kapsamlı olarak ele alınmıştır. Bu- nunla birlikte, Kyoto Protokolü’nün emisyon azaltımında başarılı olamaması, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin tarihsel sorumluluk ve kalkınma hakkı konularında uzlaşıya varamamaları, iklim deği- şikliğiyle mücadele için yeterince finansmanın sağlanmaması gibi temel sorunlar müzakerelerin uzun sürmesine neden olmuştur. 1990’lı yılların başından itibaren müzakerelerde iklim değişikliği adına ba- şarılar ve kazanımlar inişli-çıkışlı olmuştur. 2015 yılında Paris Anlaşması kabul edilmiştir. Türkiye, BM iklim değişikliği müzakerelerine BMİDÇS’nin hazırlanması döneminden başlayarak sürekli katılım sağ- lamıştır. Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı’nın (OECD) kurucu ülkeleri arasında yer alan Türkiye, 1 Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi, Enerji Ekonomisi ve Yönetimi A.B.D., [email protected]. Bu yazı, “Arı, İ. (2021). İklim Değişikliği Müzakereleri: Türkiye Örneği. Z. Savaşan & H. Ünay (Ed.), Türk Çevre Hukuku ve Politikaları: Dünden Bugüne ve Geleceğe (ss. 377–406). Seçkin.” isimli çalışmanın yeniden düzenlenmesiyle hazırlanmıştır.